ÜTOPYANA İNAN

    Bugün bir ütopya, dün gece aklımdan geçen bir ütopyayı anlatacağım. "Tekno Ülke" adı verelim bu ütopyaya. Ülkedeki tüm yerli teknoloji devlerini toplayıp tüm ülkeyi elektronik hale getirmiştik. Tüm sistemler aynı işlemci türü ile çalışıyordu. Ülkede 16 yaşına geçen herkes çalışma hakkını kazanıyor ve istihdam oranını artırmak için ülkenin girişimler ile ilgilenen bir kuruluş, kurum vardı. Bunları varmış gibi anlatıyorum çünkü aklımda canlandırdım hepsini.

    Lise 2 yani 10.sınıfı bitiren herkes Temel Bilgi Sınavı adındaki sınava giriyor ve bu sınavı geçen isterse okula devam edip üniversiteye gidiyor ya da bir girişim fikri varsa girişim kurumuna başvuruyordu. Geçemeyenler ise ya tekrar sınava hazırlanıyor ya da ülkenin tarım işlerinde çalışıyordu. Böylece istihdam oranı artıyor, ailede çalışan insan sayısı çok oluyordu böylece refah seviyesi de artıyordu. 

    Yerli işlemcimizi yapmıştık ve veriler bilgiler ülkenin yönetiminine gidiyordu ama özel bilgileri ve konuşmaları kaydetmiyordu. Alış verişlerinizde harcanan para miktarı ve aldığınız ürünler kaydediliyordu. Marketlere gitmeden bir gün önce sipariş veriyordunuz ve o ürün sizin bulunduğunuz bölgedeki markete geliyordu. İsterseniz kargo ücretiyle evinize geliyordu.

     Semrük ve Bürküt (Türk mitolojisinde çift başlı kartalın adları) adına iki cihazımız vardı biri telefon biri laptop ama telefon laptopun hard diski olarak kullanılıyordu. İstediğin zaman laptoptan çıkartıp telefon olarak kullanılıyordu. Telefon için şarj aletine ihtiyaç yoktu. Hard disk olarak kullanıldığında şarj oluyordu. Telefonun soketine ihtiyaç kalmamıştı bunun avantajları da vardı çünkü telefonların genellikle soketleri bozulur. Telefon bir nevi CD görevi görmeye başlıyordu. Ülkenin kendi ürettiği arabalara telefon takılabiliyordu. Böylelikle yolculuğunuz telefona kaydedilebiliyordu. Ülkedeki yollar elektronik hale gelmişti harcanan enerji her türlü elektriğe dönüyordu.

    Ama mutluluktan uykum kaçıyordu ve uyumam gerekiyordu ve şunu dedim:

    "Çok zor bunu yapmak, kim beni dinleyecekti ki, ben kimim ki"

    Bunları yapmayın ve ütopyanıza inanın çünkü inanmadığınız sürece gerçekleşmez. Ben bu ütopyayı yerli bir işlemci yapmak isterken keşfettim. Aslında bunu gerçekleştirebiliriz. Elektrik elektronik mühendisi, mekatronik mühendisi, bilgisayar mühendisi ve yazılım mühendisi olan ya da olacak abilerim ablalarım yarın bir gün "iş bulamıyorum" diyeceksiniz, biliyorum. Belki de bunu okumanız bir tesadüf ama bilin ki tesadüf diye bir şey yok. Bana destek olun ve birlikte yerli işlemci ve işletim sistemi yaparsak hiç bir dışa bağlılığımız kalmayacak. Ülkece mutlu olacağız. Yerli ve milli işlemci için birlikte olalım. Gerçekten fikrimi destekleyen varsa bunu beraber konuşabiliriz. İster mail attın ister instagramdan yazın ya da yorum yapın. Bunların hepsi negatif de olabilir. Arkadaşlarınızla paylaşın. Ben Bay MR, sizlere mutlu ve güzel bir yaşam diliyorum.