ÇOCUKLAR DÜNYAYI YÖNETSEYDİ NELER OLURDU?

     "Her çocuğun hayalidir, bir oyunun bütün dünyayı kurtarması."

                                                                - Bay MR

    Bu aralar biraz çocukluğuma döndüm, o yüzden ikidir çocuklarla ilgili yazı yazıyorum. Bu sefer çocukların yerine biz geçmeyeceğiz. Onları büyüklerin yerine geçireceğiz ama sadece denemek amaçlı çünkü bu yapacağımız düşünce deneyinin sonu kötü olacak. Hadi çocukların dünyasına girelim...

    Çocuklar dünyanın başına geçseydi, ülkeler sadece eğlence ve oyun üzerine olurdu. Ama sorun şu ki bir ülkenin yöneticisi başka bir ülkenin yöneticisinin oyuncağını aldığı an savaş çıkardı. Paylaşamazlardı bir oyuncağı. Yetişkinlerde daha az rekabet vardır çocuklara göre. Ama  hala savaşlar var yetişkinlerin yönettiği dünyada. Yetişkinlerin dünyasındaki savaşın nedeni bizlerdeki hükmetme, ayrımcılık ve benzeri duygulardan dolayı. Biz bu duyguları çöpe atamıyoruz ama hepsini evrimleştirerek sadece bir duygu haline getirebiliriz, bu duygunun adı rekabet. Tüm kötü duyguların tek iyi ya da en az kötü olan kısmıdır rekabet. Bize böyle bir dünya lazım.

    "Rekabetin olduğu ama savaşların kansız olduğu bir dünya isterdi tüm çocuklar. Çünkü hiç bir çocuk arkadaşını kaybetmek istemez."

                                                                 -Bay MR

    Hiç bir zaman çocuklar arkadaşlarını kaybetmek istemez. Bazen oyuncaklarını vermek istemese de onunla birlikte oynamak ister. O çocuk onda da o oyuncaktan olmasını isterdi, eşitlik olmasını isterdi. Ben de eşitlik olmasını istiyorum, adaletin olmasını istiyorum. Ben geleceği çocuklara teslim etmeyi düşünüyorum ama yönetici olarak değil kahraman olarak. Halktan başkası halka yardım edemez asla, adı yönetici olduğu an o halktan çıkmıştır ve halka yardım edemez.

    "Çocuklar dünyayı yönetmemeli, onlar dünyayı kurtarmalı. İnsanı yok eden yönetme arzusudur ve sadece kendisini yok etmekle kalmıyor dünyayı da yok ediyor" 

                                                                -Bay MR

    Ben çocuğumu bir kahraman olarak yetiştireceğim bir yönetici olarak değil. Bu yazıyı gelecekte eşim, çocuğum ya da çocuklarım bana hatırlatmasını istiyorum. Her hangi bir hata yaptığımda ya da unuttuğum da benim gözüme sokmalarını istiyorum. Eşim veya çocuklarım bunu okuyorsanız sizi seviyorum. Biliyorum belki sizle tanışmadım daha ama seveceğime inanıyorum çünkü kahramanları kim sevmez ki.